Vrijdag is het 12 jaar geleden dat jij werd geboren, en daarmee ook een moeder in mij.
Vandaag blik ik in gedachten terug op onze reis samen, door deze 12 bijzonder jaren.
Ik voel me warm van binnen, mijn moederhart gevuld met liefde voor jou.
Met de geboorte van jou kwam niet alleen mijn moederhart tot leven, maar werden er ook draken en leeuwen geboren. Vast voor jou als lezer ook niet geheel onbekend. Misschien zag je dat het nodig was, misschien dacht je er ook het jouwe van.
En dat is goed.
Lieve Mare, wat was je een heerlijk baby, vrolijk, rustig, je hield van geborgenheid en sliep het liefste dicht tegen mij aan. Intuïtief voelde ik dat je deze geborgenheid nodig had en ik gaf je deze graag.
Toen je wat ouder werd zag ik dat je het heerlijk vond om te ordenen en te rangschikken.
Harde geluiden vond en vind je naar.
Daar plopte zo als eens een lampje bij mij op…..
Met een lief vriendinnetje maakte ik er wel eens grapjes over, onze kleine autist.
Maar in ons hart voelden we beiden dat dit ook de waarheid was, maar daar was het nu nog te vroeg voor.
Je maakte je start op de peuterspeelzaal en nou daar kwamen die draken en leeuwen hoor!!
Ze vonden mij een overbezorgde moeder.
Zo zeg, die voelde ik en wat kwamen die woorden binnen.
Ik voel nog zo het “gevecht” in mijn hoofd.
Ik maakte me zorgen over jou.
Zie ik het nou goed? Of denk ik dat ik het zie??
Vriendin en ik hadden het er veel over.
Manlief zag ‘t ook nog niet zo…dus liet ik het maar weer rusten.
Deze tijd was de eerste die ik ervoer met professionals, die vooral hun eigen visie volgen en totaal niet openstaan voor het moederhart. Wat eigenlijk schreeuwt: “Kijk nou eens echt met mij mee”
Jaren later vertelde één van deze professionals dat ze toch wel geschrokken was, toen zij jaren later hoorde dat de diagnose was autisme vastgesteld.
Ze zei ook: “Ik vond je zo’n overbezorgde moeder”.
Ik kan er nog heel boos over worden als ik dit schrijf.
En toch was het ook heel fijn dat ze dit deelde. Het hielp me.
Als jij, als professional, dit leest, en je ziet de draken en leeuwen bij de ouders die op jouw pad komen,
bedenk je dan dat dit het moederhart is wat spreekt.
Echt!!
Ontvang haar met open armen en loop een stukje mee.
Dat helpt, geeft je een inkijkje in de onzekerheid die ouders kunnen hebben, het onbegrip wat zij aantreffen, als de ander een heel ander kind op school ziet, rustig en voorbeeldig, niet die buien die jij schetst.
Door te luisteren kunnen jullie samen werken.
Nu 12 jaar later, hebben we een handje vol leerkrachten met een gouden randje mogen ontmoeten, die het verschil maken.
Jullie zijn KANJERS, kijken verder dan de gebaande paden en weten bij onze dochter:
What you see, is niet, What you get.
Want bij autisme gebeurd er aan de binnenkant iets heel anders dan van buiten.
En het vraagt afstemming en samenwerking.
Het geeft rust en het zorgt ervoor dat het kind centraal staat.
Dat het kind mag opbloeien.
Dat het kansen krijgt en onderwijs.
Nu ben je bijna 12, een mooie jonge dame.
Met vooral heel veel kwaliteiten.
Ondanks je autisme en door je autisme.
Mijn moederhart voelt warm, ik ben trotst op jou!
Op de weg die je hebt bewandelt, hoe jij je zelfvertrouwen terugvond, die je op de peuterspeelzaal en de kleuterschool zo kwijt was geraakt.
Ik ben blij met de draken en de leeuwen in mij.
Die ik liet komen als het nodig was, dat we niet opgaven.
Dat papa en ik een team zijn voor jou en met jou!
Je hebt net je advies gekregen voor de havo op een reguliere school.
Met de juiste mensen en ondersteuning om jou heen kom je er!
We zijn er dankbaar voor dat we zijn blijven doorzetten, samen met mooie mensen, die we om jou heen verzamelden, die jou hielpen en ons.
Het was een lange weg….
Maar ik ben zo blij dat we deze zijn blijven volgen.
Als jij die professional met dat gouden randje bent, dan voel je het als je dit leest.
Je bent GOUD waard, bedankt dat je er was.