Zie je dit mooie plekje?
De stoel in de zon? En stel je voor dat je mij ziet zitten, ik met mijn mooie boek en een heerlijke kopje thee.
De jongste die om mij heen scharrelt….
Het is mijn vrije dag, ik geniet, moeder van 3 mooie dochters.
De jongste is 1 jaar…
Oh, wat geniet ik toch van de laatste knuffels met jou.
Met 3 dochters is ons gezin compleet en kan je zo die kleine momenten koesteren, ken je dat?
Dat je weet dat het bij alles een laatste keer is, ze worden zo snel groot.
Maar zonder dat ik het weet, is het vandaag op deze plek de laatste keer.
De laatste keer onbezorgd…
De laatste keer je helemaal vrij voelen….
De laatste keer van veel, wat we nu nog niet weten.
Het begon allemaal met die ongenodigde gast, die gast die er ineens was, zonder uitnodiging, gewoon, aanwezig, met meer dan we wilden en groter dan we eerst dachten.
Er was geen handleiding, geen overlevingspakket en geen reddingsvest.
Ken je dat, zo onbehaaglijk gevoel, dat je ergens instapt en nog niet weet wat je te wachten staat?
Zo’n ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan gevoel?
Nou dat…
Ja dat hadden wij, nu bijna 4 jaar geleden, want er was geen keuze en doorgaan moest.
Toen ziekte binnen ons gezin, ons ineens allemaal trof, toen ik borstkanker bleek te hebben.
Een nare ongenodigde gast, die niet zomaar wegging.
Het was overleven, niet weten hoe verder leven, doorgaan.
We ontwikkelden onderweg onze eigen ik-heb-het-nog-nooit-gedaan-dus-ik-denk-dat-ik-het-wel-kan-doos
Wauw, wat deed ons het goed dat we rituelen en adempauzes maakten.
Er was een tijd dat we dachten hoe moet dit verder?
Van overleven
Volhouden
En komt het weer goed?
Ja, dat komt het!
Het werd bij ons een second-best en die voelt als de beste!
Wat wil ik jou hier mee vertellen?
Die ongenodigde gast, die is er soms ineens.
Het voelt zwart, groot en een hoe moet ik nu verder gevoel?
Ik was daar, ooit, herken veel van jou gevoelens.
Weet dat het zachter wordt, misschien zelfs beter.
Stapje voor stapje.
Soms kijk je onverwacht ineens achterom, en verbaas je jezelf, over waar je staat, welk pad je al bewandelt hebt!
Je moet er doorheen, je kunt er niet overheen, onderdoor of wat dan ook.
Je moet het zelf doen, maar niet alleen.
Laten we beginnen, met de mooie plek, de koffie of de thee….de rest komt.
Echt, maar stapje voor stapje…